Wat is wijsheid...

In mijn kinderlijke ontwikkeling als solo biker heb ik nog niet heel veel idee van wat nu wijs is om juist wel te doen of juist niet. Het gevolg hiervan is dat ik aan het stuntelen ben met inpakken en met al die tassen en tasjes die weer ergens aan mijn fiets moeten hangen...maar uiteindelijk ben ik weer op weg.

Al vroeg in de etappe vraagt een 'verdwaalde 60'er in een auto mij of ik weet waar de bordjes van de Mergellandroute staan. Kennelijk heeft hij de overtuiging dat iemand met een bepakte fiets daar kennis van heeft. Een andere 60'er komt aanfietsen en zegt:"Ik rij de Mergelland route voor de fiets en moet links af". En vervolgt tegen de leeftijdgenoot met de auto:"als je die route ook wil rijden, moet je de fietsbordjes volgen".

Ach ja, wat is wijs. Volgens Aristoteles maak je wijsheid o.a. samen...

Veel klim km's vandaag en met al die extra kilo's is dat wel even wennen. Ik moet terug denken aan mijn vader. Met zijn COPD gold fase 4 wist hij dat het wijs was om alles, maar dan ook écht alles heel rustig te doen. Hij had geen energie om te heisteren, maar alles wát hij zelf kon deed hij zelf.

Vandaag heb ik ook niet geheisterd, alles op het gemakje, omdat het kan én omdat mijn benen nog lang 'fris' moeten blijven. 

Het is een rustige peddel-dag, zelfs in mijn hoofd is het rustig. Mooie vergezichten afgewisseld met dorpjes. Geen meter vlak, het is of klimmen of (voor mijn gevoel) heel even dalen.

Op mijn slaapadres in Vielsalm word ik hartelijk begroet door Roland, de tafel is al gedekt. Na het douchen warmt Jocelyne voor mij mijn macaroni (met nasi groenten) van gisteren op. Ik raak in gesprek met Alice en ze vertelt dat ze al vijf jaar ziek is na een opgelopen infectie in het oosten van de wereld. Ze is nog jong, maar haar leven, haar dromen staan nu stil. Alice weigert eraan toe te geven. Ik hoor veel wijsheid in haar spreken, dat temt haar eenzaamheid en verdriet, want dat voelt ze dagelijks. Ze vecht door, want ergens moet een oplossing zijn...