Uitzitten

Etappe 7: 105 kms 924 hms

De nacht is snel voorbij en ik laat de wereld nog even buiten door mijn oordopjes in te laten. De andere rituelen vinden, zoals elke dag wel hun doorgang. Ik merk dat ik loop te lanterfanten en kom wat moeilijk op gang...maar om 9:32 uur 'trap ik 'm an'.

Bij de eerste beklimming ga ik op de pedalen staan en tik onhandig met mijn linker knie het stuur aan. "Sukkel!" Zeg ik tegen mijzelf. Ik weet dat er nare blessures van zo'n tik op de knieschijf kunnen komen. De pijn is venijnig en ik draag mezelf op om me nog geen zorgen te maken, dat kan morgen altijd nog.

Na de middag verandert het landschap, er komen bergjes aan. En gelijk kom ik meer 'bepakte fietsers' en racefietsers tegen. Er wordt naar elkaar geknikt of met de handen aan het stuur even de vier vingers omhoog gericht als een soort van zwaai.

Als ik in Poligny aankom doe ik het een keer anders. Ik moet eerst naar de 'pharmacie', want mijn zitvlak heeft verzorging nodig. Gelukkig bestaat Google translate waardoor ik tevreden naar buiten stap. Dan wandel ik door naar La Case B en trakteer mijzelf op een lekkere pasta met salade. Bij thuiskomst ga ik door met de voorbereidingen om morgenochtend makkelijk te vertrekken. 

Vandaag geen spectaculaire dag, ik heb de etappe 'uit moeten zitten' en hoop dat met de crème van de pharmacie het zitten morgen beter aanvoelt.