Vertrouwen en goede zorgen

Etappe 9: 108 kms & 911 hms

Wakker worden aan de L'Ain doet me realiseren dat ik vandaag start aan de ene laaste etappe. Het vertrouwen blijft onverminderd dat ik aankom bij 'de voet'.

Mijn ontbijt staat, zoals de afgelopen 3 ochtenden geduldig op me te wachten. Ik vind het fijn wanneer alles 's morgens al klaar staat. Ik pak de kwark uit de koelkast en settel me. Vanmorgen word ik verwend met koffie, maar dat blijkt een teleurstellend soort thee met koffiesmaak te zijn. De 2e poging stemt me beter, want ik zie een crème laagje. Na alle rituele handelingen fiets ik iets voor 10 uur de straat uit en pakken de L'Ain en ik de draad weer op.

Bij Loyettes steek ik de Rhône over en dat betekent dat de L'Ain gestopt is met stromen, zij is gefinisht. Daar sta ik niet te lang bij stil, ik moet door naar mijn eigen eindstreep.

De eerste 55 km leg ik sneller af dan de afgelopen 7 dagen, maar ik weet dat de komende 55 km het gemiddelde drastisch laat zakken, ruim 700 hms moeten er nog bij gefietst worden.

Het zijn pittige klimmen en vaker dan de afgelopen dagen moet ik op de pedalen staan. Vier koeien slaan me een 'split second' gade, het ongeloof straalt van ze af als ze me zien ploeteren. Herkauwen beheerst op dit moment hun leven en dat kost ze al tijd en energie genoeg. 

Mijn laatste stop is in Marcilloles. Marie-Christine en Philip zijn nog niet thuis als ik arriveer. De afspraak is dat ik lekker in de ligstoel ga bijkomen. Dit wordt geen succes, want de eerste regen op mijn solo tocht valt. De laatste 8 km is het druppen gestart en inmiddels regent het écht.

Ik installeer me op de veranda na alle kleren aangetrokken te hebben die ik bij me heb, lekker warm. Ik maak vier broodjes met serranoham en geniet er extra van. 

Philip komt aanrijden en zijn warme begroeting laten me meteen op mijn gemak voelen. Voor de fiets wordt ook gezorgd die moet achter slot en grendel in de schuur.

Philip moet nog naar zijn wijngaard, en ik ga douchen. Als ik beneden kom, staat er drinken klaar met een briefje erbij. Marie-Christine komt ook thuis en samen keuvelen we terwijl zij het eten kookt. Kip uit de oven, rijst en diverse groenten uit eigen tuin. Eigen gemaakte wijn en fruit met kwark. Ik heb er van genoten, wat een feestmaal! Met 'Caribbean herb tea' tafelen we nog even na. Bijzonder hoe gezellig het kan zijn met twee mensen die ik amper twee uur ken.

Hun goede zorgen zijn grenzeloos ook voor het ontbijt. Mocht het regenen, dan raden ze me aan om zo lang te blijven als nodig is. En dit allemaal terwijl zij morgenochtend gewoon naar het werk gaan...wat een vertrouwen.